Cali! The city of Salsa!

Hoi lieve vrienden en familie! 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een reisverhaal heb geplaatst. Want wat vliegt de tijd en wat gaat het snel. Ik zit op dit moment in Cali, de grote salsa stad. Ik heb een laptop mogen lenen van een frans meisje die hier vrijwilligerswerk doet. Het is alleen een frans toetsenbord en ik ben dus in deze eerste zinnen al heel veel bezig met het herstellen van alle typfouten. Gaat toch een stuk langzamer als het toetsenbord compleet anders is, haha! 

Op de dag voor kerst ben ik naar Cali vertrokken voor de Feria de Cali. Een super groot salsa festival van 6 dagen. Jee wat een overweldigend feest! En wat zijn ze daar goed in hier!! Ik ben beland in een super leuk groot backpackershostel, waar normaal mijn keuze niet naar uit zou gaan, maar in Cali ben ik er blij mee. Sowieso om veel mensen te leren kennen om mee uit te gaan. Ook is Cali nou nog niet echt de meest veilige stad. Ik merk in mezelf dat ik dat meestal niet prettig vind, ik voel me dan niet onafhankelijk genoeg en daar houd ik niet van ;) De eerste twee dagen heb ik heimwee naar Medellin, waar ik werkelijk een fantastische tijd heb gehad en nieuwe vrienden heb gemaakt. Ik besluit in deze 1e dagen om gauw verder te reizen met een leuke meid, Roxy uit Londen die ik leer kennen. Maar als je reizende bent, loopt vaak veel anders dan gepland, en in de laatste avond voor vertrek besluit ik hier toch te blijven hangen tot met nieuwjaar. De eigenaar van het hostel, Jose, is ontzettend gastvrij en geeft iedereen een heel welkom gevoel. Op kerstavond word er een diner georganiseerd voor alle gasten die willen, samen met de familie van Jose. Het is een ontzettend gezellige gebeurtenis en bijzonder om kerst met zo`n 40 onbekende mensen te vieren. Is weer eens wat anders! En het eten was overheerlijk. Ik ben zo gauw even vergeten hoe het heet, maar het was een groot varken, gevuld met rijst en groenten. Erg traditioneel en zeer smaakvol! Ook met nieuwjaar zijn er ontzettend veel tradities. Zo moet ik bijvoorbeeld nog een gekleurde onderbroek gaan kopen. Hier in Cali trekken ze geel ondergoed aan, deze kleur staat voor welvaart, rijkdom en succes. In Brazilie mag je zelf je kleuren kiezen, allen met een andere betekenis. Morgen in de winkel maar eens even kijken wat ik voor het nieuwe jaar wens voor mezelf! Geel zal wel uitverkocht zijn hier haha! Ook is het de traditie om met je rugzak op een rondje te gaan rennen hier in de buurt. Dit betekent dat je veel zal gaan reizen het komend jaar. Nou die doen we er dan ook maar even bij! Ben benieuwd, al die hollende backpackers..! En ik ben benieuwd naar alle andere tradities! 

Mijn tweede dag in Cali ga ik naar de optocht kijken. Ik word overweldigd door de mensen massa, maar man, wat kunnen deze mensen feesten! Het draait allemaal om dansen. Ik val dus gigantisch met mijn neus in de boter hier, dat snappen jullie wel! :) Ik feest 4 dagen lang, en overal waar ik kom is het feest fantastisch. Ik kom in clubs waar ik mijn pakje sigaretten voor bij de deur moet afgeven aan de beveiliging. Moet je zo naar buiten om een sigaretje te vragen, super grappig. Er komen allerlei muzieksoorten voorbij, salsa, bachata, reggeaton, bachanata, merengue en nog veel meer. In het hostel krijgen we gratis les, maar geloof me, daar kom ik in de nacht echt niet heel ver mee ;) Als klapper op de vuurpijl van de Feria de Cali besluit ik eergisteren met Sascha, een jongen uit Duitsland, en twee nederlandse jongens naar het Superconcierto in het voetbal stadium te gaan. Hier komen alle grote namen uit Colombia. Het is voor Colombiaanse begrippen erg duur (ook voor mij als budget reiziger) maar wat een geweldige ervaring! De Colombianen die hier komen zijn over het algemeen dus rijk en spreken allemaal Engels. Daar gaat m`n Spaans oefenen ;) De eerste uren kijk ik alleen mijn ogen al uit naar de tribunes om me heen, waar ik alleen maar gelukkige blije dansende mensen zie. De sfeer hier met een concert is zo anders als bij ons. Ook hier drinken ze genoeg (ze drinken aquardiente, een sterke drank) maar ik zie weinig vervelende agressieve mensen, ik word niet lastig gevallen. Begrijp me niet verkeerd, het stikt hier van de zakkenrollers, ik had mijn telefoon thuis gelaten en hoor achteraf dat verschillende mensen gerold zijn, dat hoort er dan wel weer bij hier. Maar verder merk je daar in sfeer niets van. Iedereen wil gewoon alleen maar dansen en plezier maken. Regelmatig sluit ik mijn ogen om het geluid van deze joelende fluitende arena voor altijd ergens op te slaan in mijn geheugen. Werkte dat met Spaans maar zo makkelijk, want dat valt me nog redelijk tegen. Maar dat is ook logisch, met twee weken les kom je nog niet zo heel ver..

Er zijn natuurlijk ook wel altijd gekken, ook hier genoeg. Zo is er rond 4.30 een traangas bom afgegaan bij de uitgang van het stadium. Zo`n 7 mensen zijn naar het ziekenhuis gebracht met verwondingen. Ik ben dan (gelukkig) al buiten en heb er niks van meegekregen. Maar dit zijn altijd trieste dingen. Ik realiseer me dat het misschien vreemd leest voor jullie, al die tegenstellingen. Toch is het allemaal zo. Ik blijf maar loven over de instelling van de Colombianen, die door de heftige geschiedenis en alle ellende van het land (die uiteraard een stuk minder, maar nog steeds aanwezig is) het beste uit alles halen en zo positief zijn. Het contrast met onze `klaag`cultuur (waar ik net zo goed aan mee kan doen als ik in Nederland ben) is zo groot dat het bijna niet naast elkaar past in mijn hoofd. 

De nachten zijn soms ook pittig hier. Heftige regenval, waarin je uiteraard gewoon vrolijk doordanst, tasje in een plastic zakje en gaan! Echter daarna het thuiskomen is een druk ingewikkelder. De stad is overladen met mensen, iedereen wil naar huis na een paar uur in de regen te hebben gedanst, maar alle taxis zijn bezet. Ik heb al twee nachten meegemaakt dat het drie uur heeft geduurd voordat je thuiskomt. En trust me, dat is freakin koud als je echt geen droog kledingstuk meer aanhebt. Eergisteren met m`n kleren en sneakers aan onder de hete douche gesprongen om 6 uur in de ochtend. Goedemiddag Nederland, welterusten Marije! :) 

Mijn vervolgroute voor de komende weken is in de afgelopen dagen wel tien keer veranderd. Zo komt over twee weken een vriendin Marielle toevallig ook naar Colombia, dus we hebben ons over beide planningen heen gebogen en gekeken of het mogelijk zou zijn om even samen op te trekken. Dat gaat m waarschijnlijk, helaas toch niet worden, omdat ik dan een (flinke) rem op mijn huidige route moet zetten en nu al aardig in de buurt ben van de plaatsen die we anders eventueel samen zouden kunnen doen. Heel jammer, want keek daar echt naar uit. Soms, zoals deze afgelopen dagen, kan het even opbreken om telkens maar te bedenken wat je volgende bestemming gaat worden, en om dit de hele tijd in je eentje te bedenken. Geloof me, ik wil echt niet klagen hoor! Want ik weet ook dat dit morgen weer voorbij kan zijn en dat dit er soms gewoon bij hoort. Ik verwelkom het gevoel maar, en accepteer dat het er soms bij hoort, want wat moet je anders. Ik kan nu tot mijn verbazing geen vraagteken op dit toetsenbord vinden, haha! Strange. Anyway, ook al horen lastige dagen erbij, voel ik ook heel goed dat ik nog niet naar huis wil! En wat mijn volgende bestemming gaat worden, horen en lezen jullie vanzelf wel weer een keer! 

Wil ik jullie alvast allemaal een super leuk uiteinde tegemoet wensen! Ik vier dat hier 6 uur later als jullie, hoe gek is dat!! Geniet allemaal ontzettend van het samen zijn met dierbaren! Is goud waard! En denk aan mij als ik in, voor jullie 6 uur sochtends, de laatste 12 seconden van 2017 12 druiven naar binnen prop en met een volle mond iedereen een gelukkig nieuwjaar zal kussen. Ook een zeer bijzondere traditie! ;)