Lief dagboek

Lief dagboek. Waar moet ik toch beginnen met schrijven? Zoveel ervaringen, zoveel gebeurtenissen. Ik begin maar gewoon bij Nu. Want dat is waar ik voornamelijk ben. Alleen maar in het Nu. 

Nu. Ben ik in de wereldstad Medellin. Vanaf Cartagena, (waar ik even ben terug geweest) besluit ik op woensdag een nachtbus naar Medellin te nemen. Ik hoor hier veel horror verhalen over. Veel mensen nemen een vlucht. Maar ik ben een zuunige backpackers en besluit wat tientjes uit te sparen. De nachtbus bevalt mij prima. Ik slaap als een olifant. Zie uiteraard wel weinig van het landschap, maar alee, dat heb je in het donker, haha. Toevallig kijk ik savonds een keer het raam uit, en op dat moment (20.00) gaat in het dorpje waar ik net voorbij kom de generators aan, dus in 1 keer alle verlichting aan! En niet zomaar verlichting, het is December, nee, overal knipperende lampjes, groen, blauw, alles kleuren!! Wat ben ik toch weer een mazzelpik dat ik net op dat moment uit het raam kijk!

Vroeg in de ochtend kom ik aan in Medellin. Ik heb mezelf weer eens uitgedaagd en heb besloten te gaan coachsurfen. Voor de mensen die dit niet kennen, is een website, kun je bij locals thuis komen logeren. Is toch weer heel anders als de backpackershostels! Mij bevalt dat wel. Manual, de jongen waar ik mijn onderkomen heb gevonden is nog de hele dag aan het werk. Dus ik kan nog nergens terecht. Ik neem een taxi naar de wijk Laureles en probeer een hostel te vinden waar ze mijn tas willen opslaan voor de dag. Gelukkig bij het 5e hotel lukt dit. Even wat water in mn gezicht en de stad in. Aangezien ik nog geen onderkomen heb, besluit ik een wandeling te maken naar het drukke backpackersgedeelte de wijk El poblado. Met een doel. Ik ga een spaanse school opzoeken. Het is een wandeling van een paar uur, waarin ik verschillende gedeeltes van de stad te zien krijg. 1 keer draai ik om als de straat me niet aanstaat. Prima. Het is een heerlijke wandeling waarin ik al heel veel van de stad gezien heb! Ook vind ik de school, waar ik een test afleg, en (gelukkig) niet helemaal in de 1e beginnersklas terecht kom, maar wel zo goed als. Ik moet voor zaterdag laten weten of ik wil gaan deelnemen aan de lessen. 

Ik struin de stad verder door, bezoek wat plekken en zit in parken met een heerlijke gezellige sfeer. Wat een drukke stad! En wat bruist het! De mensen zijn ontzettend vriendelijk, nieuwsgierig en zijn zo blij dat je hun land komt bezoeken. Wat een welkom gevoel krijg je hier. In de avond is Manual klaar met werken en komt hij me oppikken met de motor. We halen mijn tas op, alles staat er nog netjes, en gaan dan naar zijn huis. Ik krijg een mooie ruime kamer voor mezelf en Manuel zelf verhuisd naar de andere kamer waar eerst een huisgenoot woonde. Even wennen, zo bij iemand thuis komen, maar uiteindelijk gaat het allemaal heel relaxt! Op internet ga ik op zoek naar vrijwiligerswerk. Ik heb besloten hier twee weken naar school te gaan en dus heb ik ook tijd ergens te helpen. Op internet vind ik een grote oproep, vrijwilligers gezocht. Ik app, en maak meteen een afspraak voor de volgende dag.

In de avond achterop de motor bij mijn host, de stad door. Op zoek naar een traditie waar ik speciaal op deze dag voor naar Medellin ben gekomen. La noche de las Velitas. Een traditie op 7 en 8 december waarin mensen allemaal kaarsjes voor hun huis neerzetten. Dit om kerstmis in te luiden. Ik vind niet het spectakel waarover ik op internet heb gelezen, maar zie veel verschillende plekken in de stad. Alleen achterop de motor en rond kijken is al fantastisch. Medellin ligt in een vallei, en in het donker zie je dus de hele stad verlicht, allemaal lichtjes in de bergen omhoog, overal waar je kijkt. Het is magisch en ik glunder van geluk, zo achterop de motor. En de kerstverlichting hier, buitensporig veel, de vrolijke kleuren en het knippert overal! Het is geweldig! En natuurlijk overal reggeaton die uit de boxen knalt, maar ook uit garages, huizen, straathoeken en taxis komt. Zelfs de kerstliedjes zijn omgemixed naar reggeaton versie. Haha ik teken ervoor! En zie gelukkig ook huizen waar gezinnen samen voor de deur allemaal kaarsjes aansteken :) Ook ik heb wat kaarsen gekocht en steek er savonds ook wat aan voor het appartementencomplex waar ik verblijf. Jammer dat ze meteen weer uitwaaien haha!

De volgende dag ontmoet ik Alex, die net een nieuw hotel gaat openen. Er is al een club vrijwilligers een aantal weken bezig. Komende week krijgen ze de sleutel van het hotel en kan het echte werk beginnen! Ook voor mij is er nog een plekje vrij! Wat ik precies ga doen zien we vanzelf wel. Wat mee poetsen, hotel klaar maken voor de gasten, beetje engels praten bij de receptie etc. Het gebouw is nu nog leeg. En ik mag het zelfs gecombineerd doen met mijn school! Het hotel ligt in de wijk Laureles, de wijk waar ik nu al wat gewend raak en die veel 'lokaler' is als de drukke wijk El Poblado. Twee straten verop vind ik een andere spaanse school, met leuke meiden die geen woord engels meer tegen me praten. Dit gaat m worden. Mijn honk voor de komende twee weken! 's ochtends naar school, daarna lunchen, helpen in het hotel, en in de avond en de weekenden lekker de stad verkennen! Ik ben verbassd over hoe snel en gemakkelijk alles gaat! Twee dagen in Medellin, en alles op de rit! Wauw.............. 

In de avond is er een barbeque met vrienden van Manuel en andere mensen die in het appartement wonen. Super lekker gegeten en leuk gezelschap! En kaarsjes aansteken en wat in elkaar geknutseld vuurwerk! Gesprekken over de cultuur, het verschil met de mensen hier en de mensen aan de Caribische coast is best groot en we praten over de cultuursverschillen in het land. Wat is dit een razend interresant land! Ben echt nog lang niet klaar hier.. :) Ik ga op tijd naar bed want de volgende dag ga ik op city tour. Ik moet daarvoor met de metro, ofwel paar keer overstappen. Ik krijg uitleg, maar zit in de ochtend meteen in de verkeerde bus, haha! Kom bij een ander metrostation aan, snap er niks van, maar mensen hebben dat in de gaten, komen naar je toe en een vrouw vraagt aan me, Ingles? Ingles? si, si por favor! Ze haalt haar dochter erbij en ze nemen me mee op sleeptouw. Van twee andere jongens van een jaar of 14 krijg ik zomaar een kaartje van de metro. Wauw bedankt! Ik word overrompeld door de vriendelijkheid van de mensen. Mooi op tijd komt ik bij mijn plaats van bestemming aan en ben kei trots op mezelf :) haha! De tour en the old town is een bijzondere plek. Ik ga deze (gratis) tour (mensen doen dit voor hun living en vanuit passie en komen rond van de tips die gegeven worden, ik denk dat deze tips goed zijn want het is een fantastische tour) zeker vaker doen, want er zoveel info over deze stad! De tour duurt 4 uur en er word ontzettend veel verteld. Over de huidige politieke situatie, over het verleden. Carolina, onze gids, verteld dat ze is opgegroeid in angst. Er was alleen maar angst, altijd, niet weten wat er gaat gebeuren, wanneer, waar en hoeveel aanslagen er weer gepleegd worden. Nu in de maand december verteld ze over haar herrinnering, dat ze toen ze klein waren, aan het gissen waren naar het onderscheid tussen vuurwerk of bommen. Dit werd een soort 'raadspelletje' in de maand december. Ze vraagt ons hoe wij de Colombianen ervaren. Iedereen geeft aan dat ze erg gelukkig en vrolijk overkomen. Dit is ook zo. Door alle ellende hebben de Colombianen geleerd om uit de kleinste dingen, de meest positieve energie te halen. Ze legt uit dat ze een soort van reset knop hebben. Alle ellende vergeten, maar de mooie dingen vooral herinneren. Het is fascinerend om naar haar verhalen te luisteren en ik heb respect voor deze bevolking en hoe ze in het leven staan. Tijdens de tour zijn wij de 'highlight'. Mensen zijn erg nieuwsgierig, komen bij ons staan als we uitleg krijgen en willen ook dingen uitleggen en vertellen. Vanuit verschillenden hoeken word regelmatig met pure blijdschap geroepen; Welcome to Colombia! Ze zijn zo blij dat wij hier zijn. Het is verandering. Positieve verandering. En ze zijn zo trots! Nog een grote trots hier, de metro! De enige in het land. De metro word zeer gerespecteerd. Je ziet nergens vuil, nergens graffiti, mensen zijn trots. En dat zie en merk je. Ik koop meteen een kaart om vaker met de metro te reizen. 

Er is natuurlijk ook een andere kant. Er is ook veel armoede. Overal word drugs verkocht. We komen voorbij kerken. Waar meiden voor de kerk zitten en zich prostitueren. De priesters nemen deze dames mee. De hotels hier lijken goedkoop, maar dat zijn de prijzen per uur.. De priesters komen daarna terug naar de kerk om hun handen weer te wassen in onschuld. Hoe paradoxaal. Bij een volgende kerk, komen we bij de 'porno'afdeling. Open en bloot, buiten, een hele straat, recht naast de kerk word alles verkocht. Ik schiet tussen deze (gevuld met porno) kraampjes door even de kerk binnen, waar het druk is, en waar veel gebeden word. Het ene contrast na het andere. 

Ik kijk nu al uit naar mijn volgende tour. Mijn hoofd zit vol indrukken en vol informatie. Allemaal even interresant. Wat een stad. In de avond ga ik uit met mensen die ik op de tour heb leren kennen. Ik ga heen met de metro, en gelukkig snachts samen met iemand in de taxi terug die ook in dezelfde wijk verblijft. Wat ik snachts op straat zie is rauw. En ik raad iedereen aan om nooit alleen in het donker in El Poblado (en uiteraard nog veel meer wijken) in Medellin te lopen. Ik ben zelfs blij dat ik niet alleen met de taxi hoef, want ook hier moet je maar geluk mee hebben.. 

En zo tik ik maar door en tik ik maar door. In de afgelopen weken heb ik bijzondere plekken gezien. Ik ben naar het meest noordelijke punt van Zuid Amerika geweest, Punta Gallinas. Ik deelde deze reis (godzijdank) samen met Quinten. Wat was dit avontuurlijk. Van een paar uur rijden van de jungle af, ineens in woestijngebied terecht te komen. En hoe! Bussen, auto, jeeps. De leefomstigheden die ik daar heb gezien waren ook bar. Heftig om dat te zien. Ver van de bewoonde wereld. In de ochtend als ik wakker werd had ik gewoon een laagje zand over me heen. Droogte, zand, wind, slapen in hangmatten. Helse boottochten. Maar probeer je dan ook de sterrenhemel voor te stellen. Snachts, in de woestijn, zo ver van de bewoonde wereld. Om duizelig van te worden zo mooi. Maar ook met de jeep door de woestijn, kinderen die aangerend komen vanuit de middle of nowwhere en snel een touw over de weg spannen om zo wat pesos te vragen aan voorbijgangers.. Zo veel verhalen.. 

Een mooi moment om af te ronden. Morgen ga ik voor het eerst in 10 jaar naar school! Wish me luck. Jullie, geniet van de sneeuw! en van de kerstboom, en van de knusheid van December.