Eerbetoon aan Iquitos
20-05
Mijn gedachten in het vliegtuig op weg naar Lima.
Iquitos, wat was je mooi en lelijk. Wat was je vreselijk maar ook bijzonder. Wervelende, ruige, drukke, rumoerige jungle city. Een bijzondere plek, waar ik ondanks je drukte, ondanks je straten vol afval, ondanks al het gefluit en gejoel, me toch heel fijn heb gevoeld. Ondanks die vervelende hotel eigenaar. Die hopelijk zijn verdiende loon nog krijgt. Ondanks het gezoek naar welk bureautje wel en welke geen goede eerlijke tours aanbieden, zonder dierenleed te veroorzaken. Wat een zoektocht. Het slokt je op, het neemt je mee. Om daarna op zo'n mooie bijzondere helende plek terecht te komen.
Iquitos, vol tegenstrijdigheden.
Tropische temperaturen, tropische temperamenten.
Oplichters, eerlijke mensen.
Je bent een echte challenge.
Iquitos, ik zou er toch zomaar een hele poos kunnen wonen.
Stad vol vervuiling en uitlaatgassen. Vol armoede, zwervers en straathonden. Maar ook veel mensen die delen.
Rijk en arm, goed en slecht, oplichting en waarheid. Gevaar en vrede.
Verwarring en berusting.
Verdwalen en de weg weer vinden.
Het zand en vuil in je ogen als je de stad doorsjeest in een mototaxi. Het getoeter, de constante herrie en chaos om je heen, de stilte snachts, wanneer de straten niet meer veilig zijn.
De kokosnoot 'karretjes' op alle hoeken van de straten. Alle streetfood kraampjes. Het lokale eten. De vreselijke vervloekte wifi. Het straatleven.
De mooie prachtige lokale bussen, waar ik helaas niet genoeg foto's van heb gemaakt.
Belèn. De markt die je wel móet ervaren. Mensen die krokodillen en schildpadden slachten, en mensen die dit bestrijden. Allemaal naast elkaar. Medicinale planten. Heftige armoede in de drijvende huisjes. Een schok om er doorheen te varen, wat zonder gids niet mogelijk is omdat het te gevaarlijk is.
Echte sjamanen, 'nep' sjamanen.
Je vind het er allemaal.
Iquitos.
Je bent nu een mooie herinnering. Hopelijk tot weerziens, op een dag.
Mijn gedachten in het vliegtuig op weg naar Lima.
Iquitos, wat was je mooi en lelijk. Wat was je vreselijk maar ook bijzonder. Wervelende, ruige, drukke, rumoerige jungle city. Een bijzondere plek, waar ik ondanks je drukte, ondanks je straten vol afval, ondanks al het gefluit en gejoel, me toch heel fijn heb gevoeld. Ondanks die vervelende hotel eigenaar. Die hopelijk zijn verdiende loon nog krijgt. Ondanks het gezoek naar welk bureautje wel en welke geen goede eerlijke tours aanbieden, zonder dierenleed te veroorzaken. Wat een zoektocht. Het slokt je op, het neemt je mee. Om daarna op zo'n mooie bijzondere helende plek terecht te komen.
Iquitos, vol tegenstrijdigheden.
Tropische temperaturen, tropische temperamenten.
Oplichters, eerlijke mensen.
Je bent een echte challenge.
Iquitos, ik zou er toch zomaar een hele poos kunnen wonen.
Stad vol vervuiling en uitlaatgassen. Vol armoede, zwervers en straathonden. Maar ook veel mensen die delen.
Rijk en arm, goed en slecht, oplichting en waarheid. Gevaar en vrede.
Verwarring en berusting.
Verdwalen en de weg weer vinden.
Het zand en vuil in je ogen als je de stad doorsjeest in een mototaxi. Het getoeter, de constante herrie en chaos om je heen, de stilte snachts, wanneer de straten niet meer veilig zijn.
De kokosnoot 'karretjes' op alle hoeken van de straten. Alle streetfood kraampjes. Het lokale eten. De vreselijke vervloekte wifi. Het straatleven.
De mooie prachtige lokale bussen, waar ik helaas niet genoeg foto's van heb gemaakt.
Belèn. De markt die je wel móet ervaren. Mensen die krokodillen en schildpadden slachten, en mensen die dit bestrijden. Allemaal naast elkaar. Medicinale planten. Heftige armoede in de drijvende huisjes. Een schok om er doorheen te varen, wat zonder gids niet mogelijk is omdat het te gevaarlijk is.
Echte sjamanen, 'nep' sjamanen.
Je vind het er allemaal.
Iquitos.
Je bent nu een mooie herinnering. Hopelijk tot weerziens, op een dag.
M.